środa, 4 marca 2020

Bajki na dobranoc

Uwielbiałam jak Tata czytał bajki, a jeszcze bardziej jak je wymyślał. To były zawiłe, wielowątkowe opowieści w odcinkach i często musiałam przypominać na jakim etapie wczoraj skończyliśmy. Przewaga opowiadania nad czytaniem polegała na tym że byłam wtulona w Tatę jak farsz w naleśnik. Jemu dedykuję tę ilustrację.

10 komentarzy:

  1. Piękne. I jakie niezwykłe ujęcie z lotu ptaka.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie wiem jaka to opowieść wywołuje rumiankowe wizje. Może dopiero trzeba napisać tę książkę.

      Usuń
  2. To jest nie tylko pięęęękne, czego się można było spodziewać :), ale jakoś tak niezwykle wzruszające.... Mi też czytał Tata. Płakałam przy zakończeniu Calineczki - może to ten kawałek?
    Macham wiosennie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Och Andersen wycisnął ze mnie wanny łez. Ta dziewczynka z zapałkami, nieszczęsna Eliza w pokrzywach, mała Syrenka, Gerda. Łokrutnik!

      Usuń
  3. Jako dorosły czytelnik uważam, że straszny jajcarz z niego był - jednak ;)
    U nas kultowe jest powiedzenie:”...i kanceliści zapisali: eeee, eee, ee” - kiedy ktoś nie potrafi się wysłowić. Mnóstwo jest u niego przytyków do głupkowatych zachowań, ale są talk subtelne i tak poukrywane, że dzieci tej warstwy w ogóle nie czytają. To był genialny obserwator, my teraz pękamy ze śmiechu przy audiobooku, naprawdę :)
    Przepraszam za dygresje, te rumianki są też śliczne tak zwyczajnie, bo przywodzą na myśl pełnię lata na suchej łące :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Łokrutnik i geniusz, jedno drugiego nie wyklucza. Słucham teraz Gawęd o sztuce Bożeny Fabiani( polecam jak najgoręcej!)i tam co i raz jakiś malarz subtelny liryk okazuję się być awanturnikiem bez ogłady i zasad.

      A co do Andersena, to wiadomo że do niego dorastamy ale w odkryciu poczucia humoru Christiana wielkie zasługi tłumaczki pani Bożeny Sochańskiej, link do wywiadu znajdziesz tu >>>TU

      Usuń
  4. Tak się jakoś nieprawdopodobnie składa, że jakieś trzy tyźnie temu, wyciągnęłam Gawędy ze stosiku ulubionych, a zapomnianych - na poprawę humoru :)
    Nie wiem, który tom masz na tapecie, ale mnie zachwycił mecenas - książę Federigo da Montefeltro; potomkom moim cytowałam, jak był łaskaw traktować swojego architekta, poezja :)
    Dzięki za linkę!

    OdpowiedzUsuń
  5. Nurzam się teraz w wieku VII, gdzie mowa o "mecenacie"Scipione Caffarelli-Borghese, który używał wszelkich nieczystych chwytów,żeby uzyskać dzieła na które miał chrapkę. Wypuszczał z więzienia gwałcicieli i w zamian skazywał na banicję i tortury ofiary, jak mu artysta nie chciał sprzedać dzieła wtrącał do więzienia, obraz zabierał i nawet zostawiał w zamian trochę drobnych.

    Kolekcja Borghese jest oszałamiająca, ale nie wiedziałam jakim paniedzieju kosztem zgromadzona.

    OdpowiedzUsuń
  6. ekhem, nie wiem, nie wiem, to się chyba nazywa miłość do sztuki?

    OdpowiedzUsuń