Do czego może służyć kocyk z Naszej Księgarni

 Wiosna idzie! 

Ten nieprzeparty, biologiczny imperatyw każe mi szykować nowe sukienki. 

Poza tym dzięki Andrzejowi Pągowskiemu byłam w samiusieńkiej Warszawie na wernisażu

Artystycznego Kalendarza Gedeon Richter 

Od lewej Artur Smoła, moja torba*, ja, Marcin Minor, Emilka Dziubak, Piotr Dziubak i Andrzej Tuźnik.

*

 i przy tej okazji widziałam w Zachęcie wystawy Kulisiewicza i  Stasysa. Zahaczyłam też o pobliskie Muzeum Etnograficzne. 

Dwie poniższe fotki, stamtąd właśnie:

No, to się musiało skończyć jakąś radosną twórczością:

Zwłaszcza, że będę nagrywać jakiś materiał dla Uniwersytetu Dzieci, 

no i szykuje się nowa wystawa:

Niektóre z moich ciuchów są już pełnoletnie, 

inne nudzą mi się raptem po 3 latach. 

Tak było i z >>> tą sukienką . Mam tylko  przypadkowe fotki, w każdym razie na dole były naszyte kolorowe kółeczka kojarzące się z dziecięcymi akwarelkami. Przy odpruwaniu ostatnich aplikacji trzasnęłam fotkę, na której też puszy się biały kocyk czytelniczy- przemiły minky-prezent od Naszej Księgarni. Znakomity również jako balans bieli, pozwalający uchwycić prawdziwe kolory na zdjęciach.

Filiżanka z wyprutymi nitkami do espresso, ale powiadam Wam- ostrożne wypruwanie trwa dłużej niż wyszywanie.

Teraz sukienka ma na dole tylko taką kolorową listwę, 

i będę mogła z nią nosić jakieś kolorowe szaliki, chustki, korale. Na przykład takie ze zrolowanych pasków filcu i polaru:

W internetowym sklepie typu kop-ciuszek kupiłam kaszmirowy sweter.  

W śmiesznej cenie, bo miał dziurki po molach. 

Hyc! Naszyłam na nie łatki- dzińdziboły. 

Kaszmir 100% to jest powiadam Wam takie zjawisko, że człowiek czuje nieprzepartą ochotę, aby założyć go na gołe ciało i z jodłowaniem na ustach pobiec na  łąkę tulić kaszmirskie kozy. Z tą wizją Was zostawiam. Bądźcie zdrowi!