Zielona Góra

Przyjaciel jako taki powinien być uznany za najwyższe osiągnięcie przyrody

pisał Ralph Waldo Emerson

 i nie sposób się z człowiekiem nie zgodzić!

Bardzo dziękuję wszystkim przyjaciołom, przyjaciołom przyjaciół, znajomym i nieznajomym, którzy mimo szalejących  listopadów przyjechali z odległych dzielnic Warszawy, a nawet  z Radomia, Krakowa i Wrocławia na otwarcie naszej wystawy.

tak mniej więcej wygląda artysta na swoim wernisażu: 

pławi się w komplementach, gładko i ze smakiem łyka wszystkie grzecznościowe dusery. Stan emocjonalny takiego osobnika skołowanego sprawami organizacyjnymi (ramy-wydruki- podpisy- o matko!- jeszcze plakaty- zaproszenia - ca-te-ring- aaaa... przepalona żarówka- czy aby starczy drutu itp) sprawia, że UWIERZY BIDAKA WE WSZYSTKO co mu powiecie.

Spa de lux dla EGO artysty.

Wystawa wisieć będzie sobie w holu głównym Agory na Czerskiej 8/10 w Warszawie do 26 września. Zapraszamy.

Obrazek  pochodzi z książki Zosi Staneckiej "Trzy świnki", którą wydał przed laty w broszurowej wersji  Muchomor. Książeczkę tę masakrycznie przepaloną w druku ( róż świnek doprawdy nie jest z tego świata) można jeszcze czasem kupić w taniej książce  :o)

Bohaterkami tego dzieła, jak co poniektórzy się domyślają, są trzy świnki:

Najstarsza- ta schludna, grzeczna i rozsądna:

średnia- mistrzyni w pryskaniu ziemniakami na boki:

najmłodsza- która ma za nic godność świńskiego rodu

Jest też- A JAKŻE- ciemna strona mocy. 

Wilk, wilk cwany, bezczelny i wygadany:

-Witaj, mała, tłusta kolacjo. Masz bardzo gustowną chatkę, to nie to samo, co jakaś tandeta ze słomy.

jakaś tandeta ze słomy wygląda tak:

wilk natomiast, w zderzeniu z architekturą drewnianą tak:

Nie ma co ukrywać- baśń opowiedziana na nowo przez koleżankę Stanecką, to nie żadne śmichy- chichy, a GŁĘBOKI MORALITET o potrzebie równowagi  między rozsądkiem a radością życia. 

Zresztą- przeczytajcie sami, to najdowcipniejsza wersja "Trzech świnek" jaką znam.

Chętnie pokazałabym Wam więcej obrazków, ale oryginały- jeszcze w czasach przedskanerowych, kupiła ode mnie Wojewódzka Biblioteka 

w Zielonej Górze, gdzie, o czym mało kto wie jest  arcyfajowskie

 Muzeum Ilustracji

Istnieje też owiana legendą kolekcja ilustracji  w Zamościu, którą ze znawstwem kompletowała w BWA Grażyna Szpyra, ale zbiory nie są dostępne publicznie. Sale ekspozycyjne służą głównie czasowym wystawom. 

Natomiast w Zielonej Górze,  można przez szybkę oldskulowych gablot oglądać ORYGINAŁY prac Szancera (Biblioteka ma w skarbcu, w introligatorskich tekach całe komplety jego mniej znanych ilustracji- od okładki, poprzez drobiazgi zdobiące stronę tytułową wszystkie ilustracje, aż do ostatniej kropeczki) ma Boratyńskiego, Gaudasińską, Stannego, Butenko, Flisaka, Rychlickiego, Wilkonia, Kiliana, Siemaszko i wiele innych znakomitości. 

Rarytasem na wystawie stałej (bo istnieje też duża sala galeryjna, gdzie odbywają się czasowe wystawy współczesnych twórców na przykład takie   fotorelacja) są wyeksponowane katalogi z lat 60 i 70 z ówczesnymi zdjęciami Artystów. Mówię Wam, przyklejałam  nos do szyby, to chichocząc, to pojękując z podziwu i zawodowej zazdrości.

 Zielona Góra. Bardzo Zielona Góra- mniam!